και τα χρόνια μου είναι βιαστικά
εσύ έχεις το δικαίωμα να γελάς.
Εγώ δέν έχω το δικαίωμα ούτε και
νά κλάψω .
Εσύ μπορείς να πηδάς
πάνω απ ΄ τίς ράχες των λόφων
και απ ' τίς ράχες των γηρατειών.
Εσένα σου τα συγχώρεσαν όλα.
Καί τίς αταξίες και τίς κακοκεφαλιές.
Εμένα δε μου επιτρέπουν
ούτε ενα μικρό παραπάτημα .
Σού μιλώ με λόγια μεστά.
Σάν ώριμα μήλα.
Τη ντροπή δεν την έφερε στον κόσμο
τό " μήλο της αμαρτίας " .
[ Τα μήλα δέν έχουν αμαρτίες ].
Ούτε κι ' οί ντροπές κοκκινίζουν
Τήν αμαρτία δέν την έφερε στόν κόσμο
Ούτε η άγνοια του Αδάμ
ή η " πονηριά του όφεως " .
Η αμαρτία ήρθε στον κόσμο
ακολουθώντας το δρόμο
που της έδειξαν οί τυφλοί .
Κάτι παράξενοι " τυφλοί " . Που ενώ
τα βλέπουν όλα .... όλα .....
και τούς Ναούς και τίς Τράπεζες
και τίς Ταβέρνες και τά Πορνεία
κι ' ανοίγουν όλες τίς πόρτες.
Καί των μυστικών και των μηστηρίων ,
ποτέ δέν άνοιξαν τήν πόρτα
που μέσα της κάποιοι βογγούν.
Mενέλαος Λουντέμης
0 Σχόλια