ΈΝΑ ΚΑΛΑΘΙ ΜΕ ΚΑΡΠΟΥΣ Rabindranath Tagore

Ξυπνούσα κι έβρισκα το μήνυμά του το πρωί
Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που μου έφερνε
γιατί δεν ξέρω να διαβάζω
Θα αφήσω τον σοφό μέσα στα βιβλία του,
δεν θα τον ρωτήσω καθόλου
μπορώ τάχα να ξέρω αν θα μπορούσε
να καταλάβει το δικό μου μήνυμα;
Θ αγγίξω το πρόσωπο μου με το γράμμα,
θα το σφίξω στην καρδιά μου
Όταν η νύχτα θα γίνει σιωπηλή
και τα’ αστέρια θα βγούνε ένα ένα
θα το ανοίξω πάνω στα πόδια μου
και θα μείνω σιωπηλός,
τα φύλλα που μουρμουρίζουνε
θα μου το διαβάσουνε με δυνατή φωνή
το γρήγορο ποτάμι
θα μου το σιγοψυθυρίσει
τα εφτά αστέρια της γνωριμίας
θα μου το τραγουδήσουν στους ουρανούς.
Δεν κατάφερα να βρω αυτό που ψάχνω
Αυτό που θα ήθελα να μάθω δεν το καταλαβαίνω καθόλου
Μα αυτό το μήνυμα που δεν ήξερα να αποκρυπτογραφήσω
υποβάσταξε το φορτίο μου κι οι σκέψεις μου γίνανε μελωδίες. 

Rabindranath Tagore

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια