"Στις αιώνιες,σιωπηλές νύχτες που θα έρθουν" Γιάννης Μαυροματίδης

Υπάρχω
πριν ακόμα υπάρξει ο χρόνος.
Ούτε που θυμάμαι
πόσες εποχές έκλεισαν τον κύκλο τους
γύρω από μένα.
Είδα τη Ζωή
να γεννιέται μέσα από τις φλόγες του θανάτου.
Αμέτρητες φορές
ακολούθησα την πορεία του ήλιου
πάνω σε αυτόν τον κόσμο.
Αμέτρητες φορές 
με έλουσε το χλωμό φως του φεγγαριού
εκείνες τις αιώνιες,σιωπηλές νύχτες.
Είδα αστέρια να πληγώνουν τον ουρανό.
Την εύπλαστη μάζα της γης
να υψώνεται και να βουλιάζει.
Τους πάγους
να απλώνονται σαν ατέλειωτοι λευκοί μανδύες.
Θαύμασα την απεραντοσύνη των πρώτων ωκεανών.
Γεύτηκα
τα πρώτα δώρα της φύσης.
Και κάποια χαραυγή
άκουσα το πρώτο κλάμα
της γέννησης του πρώτου ανθρώπου.
Έσυρα μαζί του
τα πρώτα,αβέβαια,γεμάτα τρόμο βήματα του
πάνω σε αυτόν τον κόσμο.
Κυνήγησα μαζί του
με γυμνά χέρια σε σπηλιές,απροσπέλαστα δάση και βαθιά ποτάμια.
Ζεστάθηκα μαζί του
μπροστά στην πρώτη φωτιά
και ατένισα το μέλλον του μέσα στις τεράστιες φλόγες των ονείρων του.
Βάδισα μαζί του
στα πρώτα μεγάλα ταξίδια,
παρακινουμενος από την ίδια αρχέγονη δίψα της περιπέτειας και της ανακάλυψης.
Πολέμησα μαζί του,
σκότωσα τους αδερφούς του και χόρτασα την παγωμένη γη με αμέτρητα κουφάρια.
Έκτισα μαζί του
όνειρα και ματαιοδοξία από πέτρα,μάρμαρο και γρανίτη.
Ενώθηκα μαζί του
και έγινε το αίμα μου αίμα του,η σάρκα μου σάρκα του,
η εικόνα μου εικόνα του.
Υπάρχω
μέσα σε καθετί δικό του.
Μου έδωσε αμέτρητες μορφές,αμέτρητα ονόματα,αμέτρητες ιδιότητες.
Με βάζει να κατοικώ στα ουράνια στερεώματα,
αλλά και στις ζοφερές αβύσσους.
Με ευχαριστεί για κάθε καλό,με καταριέται για κάθε κακό.
Με Εξυψώνει και με υποβιβάζει με την ίδια ευκολία.
Μ Αγαπά αλλά και με μισεί,με φοβάται αλλά και με αγνοεί,
με σέβεται αλλά και με προκαλεί.
Βαθιά όμως μέσα στην ανεξερεύνητη ψυχή του,
ξέρει πως πρώτος υπήρξα Εγώ!
Πολύ πριν ακόμα κι από τον ίδιο τον Χρόνο που τόσο λατρεύει.
Και πως θα συνεχίσω να υπάρχω 
όταν αυτός κάποτε πάψει να υπάρχει.
Και η θύμηση του θα σκιάζεται από το χλωμό φως του φεγγαριού
και το αίμα που θα χύνεται απ' τις πληγές των αστεριών στον ουρανό.
Χωρίς τίποτα να φανερώνει κάτι από την παρουσία του,
Σ΄εκείνες τις αιώνιες,σιωπηλές νύχτες που θα έρθουν... 

"Στις αιώνιες,σιωπηλές νύχτες που θα έρθουν" Γιάννης Μαυροματίδης

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια