Το τελευταίο όνειρο

Κατεβαίνουμε τάχα πάνω απ’ το λόφο.
Τ’ αμάξι κυλούσε. Κι απάνω του οι δυό μας.
Οι τέσσερις ρόδες του, τέσσερα όνειρα, κόκκινα
γαλάζια και κίτρινα. Κι εσύ στην αγκάλη σου,
κρατούσες μια δέσμη ουρανού, που μου σκέπαζε
       το πρόσωπο πλάι σου

Νικηφόρος Βρεττάκος 



Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια