Οι αναβαθμοί της ποιοτικής σκέψης και οι λεπτοφυείς της επεκτάσεις μας παραπέμπουν στην Αεί Παρούσα Πρωταρχική Ουσία.
Απ’ αυτή την Πρωτοπηγή αντλείται η αγάπη για Ωραίο.
Μία έλξη πάλλουσα που αναδράμει, αναμνηστικά, στην αναίτια αιτία. Και τότε το Νοοθέειν, το Ωραιοθέειν και το Ιδεοθέειν πάνε μαζί, διανέμοντας φως στα «σκοτεινά μέρη» της υποσυνείδητης ύπαρξης.
Γιατί οι Ιδεοπλασίες δεν επιτρέπουν την αδράνεια της συνείδησης και τη συνακόλουθη διακοπή του πνεύματος. Κι ακριβώς επειδή οι ίδιες έχουν δεχτεί επιδράσεις από το Όλο, γι αυτό τις μεταδίδουν σε όσους τις θεώνται.
Γιατί αναζητούν, εγκάρδια δομημένες καθώς είναι, ένα κύκλο καρδιών για να εντυπωθούν.
Προερχόμενες από πνευματική επέκταση προσφέρουν την έκσταση. Γνωρίζοντας πως τελικός σκοπός της μόρφωσης είναι η Μεταμόρφωση – προμηθεύουν αισθητικές και Ισθιτικές πρωθύλες προγνώσεων.
Διαισθανόμενες πως η Αμφίτρητη συζυγία υπερβαίνει τη διπολικότητα, οδοδεικτούν προς την υπέρβαση του δυϊσμού από τον Εναδικό Μονισμό.
Γνωρίζοντας πως ο σκοπός του ηλιακού μας συστήματος είναι η μεταλλαγή του Σχήματος σε Σήμα, του Χρώματος σε ήχο: συνηχούν τον αίνο των ακτινικών συγχρωμιών μετατονίζοντάς τον σε ένσοφη Αγάπη.
Προερχόμενες από εμφανή όσο και απόκρυφη, αταλάντευτη θέληση, χαρίζουν – δωρίζοντάς μας αφειδώς – Αρμονία, Αναλογία και Σκοποθεσία.
Και τότε ανταμώνουν εντός μας:Το «συγχαίρω» και το «ευχαριστώ» Σε μια, επίσης, εναρμόνια αναλογία.
Ε Ν Ω Δ Ω Ν
0 Σχόλια