Ένα παιδί είπε Τί είναι η χλόη; Φέρνοντάς τη μου στα γεμάτα χέρια του.
Πως μπορούσα να απαντήσω στο παιδί; Δεν ξέρω τι είναι περισσότερο από εκείνο.
Φαντάζομαι πως πρέπει να είναι η σημαία της διάθεσής μου, με ελπιδοφόρα πράσινη
ύλη υφασμένη.
Ή φαντάζομαι είναι το ρινόμακτρον του Κυρίου,
Ένα ευώδες χάρισμα και ενθύμημα σκόπιμα ριγμένο,
Φέρει του κατόχου το διακριτικό κάπου στις άκρες, για να κοιτούμε και να
παρατηρούμε,και να λέμε Ποιανού;
Ή φαντάζομαι η χλόη είναι ίδια ένα παιδί,το σχηματισμένο βρέφος της βλάστησης [...]
21 (απόσπασμα)
Είμαι ο ποιητής του Σώματος και είμαι ο ποιητής της Ψυχής,
Οι απολαύσεις του παραδείσου είναι μαζί μου και οι οδύνες της κόλασης είναι μαζί
μου,
Τις πρώτες τις ενοφθαλμίζω και τις πληθαίνω πάνω μου, τις δεύτερες τις
μεταφράζω σε μια νέα γλώσσα [...]
39 (απόσπασμα)
Ο φιλικός και αυθόρμητος πρωτόγονος, ποιός είναι;
Περιμένει τον πολιτισμό, ή πέρασε και τον γνώρισε; [....]
Ο αμερικανός ποιητής Ουώλτ Ουίτμαν γεννήθηκε στις 31 Μαΐου 1819 στο Ουέστ Χιλς του Λονγκ Άιλαντ. Ανήσυχος, αυτοδίδακτος, καταγόμενος από την εργατική τάξη τελειώνει με δυσκολίες το δημοτικό και εργάζεται σαν μαραγκός, στοιχειοθέτης, δημοσιογράφος, δάσκαλος και νοσοκόμος (κατά τον εμφύλιο πόλεμο). Γράφει ποιήματα πανθεϊστικά και φυσιολατρικά, αγαπά την όπερα, διατάζει βεδικούς ύμνους, αστρονομία, γερμανική φιλοσοφία αλλά και Όμηρο, Σαίξπηρ, Ντίκενς. Υπερασπίζει τη δημοκρατία και την ελευθερία των νέγρων, παρακολουθεί τις πολιτικές συγκεντρώσεις του Λίνκολν και συμμετέχει σε προεκλογικούς αγώνες. Το 1855, την ημέρα της κηδείας του πατέρα του, τυπώνει ένα βιβλίο με πράσινο εξώφυλλο και πλεγμένα άνθη γύρω από τον τίτλο. Πουθενά δεν φέρεται το όνομα του συγγραφέα. Το μισό από το περιεχόμενο του βιβλίου θα αποτελέσει αργότερα το Τραγούδι του εαυτού μου και θα ανατυπωθεί με συμπληρώσεις εννέα φορές. Το σαρωτικό αυτό ποίημα προτρέπει την επανατοποθέτηση του ατόμου και την αναμέτρηση των δυνάμεών του μέσα στο σύμπαν και αποθεώνει την ύπαρξη, τις συγκινήσεις και τις ανθρώπινες εμπειρίες. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)
μτφ. Ζωή Νικολοπούλου, εκδ. Ηριδανός
poiein
0 Σχόλια