ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ (1996).
Κάνε το σώμα μου φωλιά
Για κάθε σου μεράκι
Για να κουρνιάζουν μέσα μου
Τα όνειρά σου
Υπάρχει τόση αφθονία λουλουδιών
Γιατί λοιπόν παραπονιούνται οι μέλισσες;
Είσαι υπόκοσμος
Είμαι απόκοσμος
Καινούριο χιόνι πέφτει
Επάνω στο παλιό
Κι άλλες νιφάδες βιάζονται να γίνουν λάσπη
Όσο σε λατρεύω τόσο διαφθείρεσαι
Κάτι ξέραν οι αρχαίοι
Που λάτρευαν αγάλματα
Είσαι υπόκοσμος
Είμαι απόκοσμος
Απόψε η νύχτα στόλισε το πάρκο
Με τα πιο διαλεχτά καθάρματά της
Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά
Για ένα γράμμα χάνεις την Αθανασία
0 Σχόλια