Ανθρωπογονία Κατερίνα Γώγου

Γιατί ίσκοι είναι οι θεοί,απάνθρωποι,μες
στους αποθαμένους.
Σε σύννεφα μέσα και βουνά κι αγάλματα νύχτας
μπήγονται
τον άνθρωπο εφθόνησαν,φθονούνε
και φοβούνται.
Κι οι μεσολαβητές
αδέξιοι,χωλοί και επηρμένοι
με τρύπιο αμφορέα
νεροκουβαλητάδες
με τον έρωτα
και τα όνειρα
τον τρόμο στους θνητούς
εφέρανε
για τρέλα ή για θάνατο
αθάνατοι να θέλουν να γίνονται
στη γη καθηλωμένοι.
Και σημάδεψαν παντού
στο σώμα,στην ψυχή και στο νου
με μύθους
ότι βαριά αρρώστια είναι η μοναξιά
και όχι ελευθερία.
Κι ακόμη αρρώστιας έμπυας
ψέμματα είπαν πολλά
για να τους κάνουνε απόκοντα να τρέχουν
χάνοντας έτσι την όραση
για τ' άφαντα και τα κοινά
γιατί ενεργά ακίνητος
είναι ο πιο γρήγορος χρόνος.
Κι ακόμη το χειρότερο
της αυτοκαταστροφής
θυσίας και τροφής τους
τους πολυαγαπημένους μας θνητούς
με δόλο πολύ "ήρωες"ονόμασανε
παράγωγο της ηρωίνης..
Και οι θεοί σαν βίαιη υπέρτατη εξουσία
στους αυλοκόλακες δώσαν τιμές
και ημίθεους ειρωνικά τους ονόμασαν.
Κι οι μεσολαβητές -ημίθεοι
που πίσω απο τις μούσες κρύβονται
και με ψηλούς κοθόρνους
ορίσανε για όνομα
τον εαυτό τους ποιητές και παρηγορητές
μα πάντα με αυτούς έχουμε πόλεμο
και τούτοι -αν ειναι- είναι χρήσιμοι
σε διάλειμμα ειρήνης.
Έτσι έπαθαν οι θνητοί
που με υάκινθο
είχανε σμίξει την ψυχή
και πάναγνοι,όμορφοι και λαμπεροί
την προδοσία
δε την γνώριζαν
και έτσι τους πίστεψαν.
Μα τώρα βιάσου
αργά αργά να γιάνουμε
τα αστραφτερά φτερά μας
το δρόμο απο την αρχή να πάρουμε
στα ξέφωτα να βγούμε
μην τύχει κι άλλοι απο μας
νερό πιουν της λήθης
κι έτσι και είναι σαν εμάς
μεγάλα πάθη πάθουνε
κι όπως καταραστήκαμε
να μας καταραστούνε.


Ανθρωπογονία,απο την ποιητική συλλογή...Με λένε Οδύσσεια 2002...
Κατερίνα Γώγου