Λαγνεία

Μικρό μου ρόδο

πάλευες πάντοτε μόνο

μέσα στη φωτιά

και είχες ανάμεσα στα πέταλά σου

ένα που δεν το άγγιζε ποτέ η φθορά

κι είχες

ανάμεσα στις πτυχές της όψης σου

μια που είχε ραντιστεί αθανασία

να πιω ζητούσες

απ’τη δροσιά σου

να πιω

με καλούσες…

και δεν είχα το πρόσωπο

για να προβάλεις πάνω του

τις μεταμορφώσεις του φωτός

κι εκείνη η βαθιά χαράδρα

στο μέτωπό σου

στεκόταν πάντα

μεγάλη

αλλά όχι πιο μεγάλη

απ’τη λαγνεία

να σε πιω…

Μαύρο Ρόδο