Γιάννης Δρόλαπας


"Η σημερινή κοινωνία,μέσα από πολλούς μηχανισμούς,περνάει και γεννά ένα νέο μοντέλο ανθρώπου που έχει αδυναμία επιβίωσης σε φυσικό περιβάλλον.Δηλαδή μαθαίνουμε να ζούμε μέσα σ'ένα κλειστό σύστημα και μαθαίνουμε να εξαρτούμε την ύπαρξη μας μέσα απ'αυτό.Αν κλείσει δηλαδή ο φούρναρης δε θα φάμε ψωμί ή αν έχουν απεργία τα λεωφορεία και τα ταξί δε θα πάμε πέντε χιλιόμετρα με τα πόδια να δούμε έναν φίλο μας."
"Όλη αυτή η κρίση,που για μένα είναι κρίση,δεν είναι ίδιον της Ελλάδας,είναι διεθνές φαινόμενο και μπορώ να πω ότι έξω επειδή είναι πιο μπροστά από εμάς είναι σε πολύ χειρότερο επίπεδο πάνω σ'αυτό τον τομέα.Δηλαδή η κοινωνία έχει μια σαφή αυτοκαταστροφική τάσηκι ενώ όλα τα πολιτικά συστήματα ευαγγελίζονται τη λίγη δουλειά και την απόλαυση μετά των αγαθών που θα παράγει ο εργαζόμενος,εμείς βλέπουμε ότι παντού ο κόσμος αντί να δουλεύει λιγότερο δουλεύει περισσότερο και συνέχεια βρίσκεται κυνηγώντας κάποιες ανύπαρκτες ανάγκες στην ουσία τεχνητά δημιουργημένες..""Τώρα εκτός απ'τη μουσική θα θελα να περάσω τη ζωή μου μαθαίνοντας.Τι να μάθω;Ο,τιδήποτε,από το να φυτεύω πατάτες ή να φτιάχνω ένα μουσικό όργανο μέχρι να μάθω τις κινήσεις των πλανητών ή και να μάθω να δείχνω μεγαλύτερη κατανόηση στη μιζέρια και στην στενοκεφαλιά του γείτονα μου..."
Τον ξέρουμε,οι περισσότεροι,ως έναν απ΄τους τοπ ηλεκτρικούς Έλληνες κιθαρίστες των 70's και 80's.Εφάμιλλο ίσως του συνονόματου του Σπάθα.
Έπαιξε (κι έγραψε τραγούδια) στις Μουσικές Ταξιαρχίες του Πανούση αλλά κυρίως στους Vavoura Band του Τζόνυ του Βαβούρα.
Σε μια πρόσφατη αναζήτηση στο ...πηγάδι του youtube βρήκα αυτό το κομμάτι από μια συνέντευξη του στην παλιά δημόσια τηλεόραση.
Δεκαετίες πριν κάποιοι -λίγοι- αναρχοαυτόνομοι,ροκάδες,φρικιά της διανόησης των Εξαρχείων είχαν ήδη από τότε κεντράρει το πού θα πήγαινε η κοινωνία.
Λίγοι τους ακούγαμε αλλά κι εμείς πιο πολύ λόγω μουσικής,όχι γιατί καταλαβαίναμε αυτά που έλεγαν.Σήμερα τα λόγια του Δρόλαπα,οι στίχοι του Άσιμου ή οι παλιές εκπομπές του Πανούση στα διάφορα ραδιόφωνα απ'όπου πέρασε,μοιάζουν σαν-επιβεβαιωμένες πια- προφητείες,για ένα μέλλον που  έμοιαζε από τότε προδιαγεγραμμένο αλλά ελάχιστοι το έβλεπαν.
Πρόταση:
Τελικά η μόνη επανάσταση για τον σημερινό αστικοποιημένο -καλωδιωμένο- άνθρωπο θα 'ναι το να μάθει να φυτεύει τις πατάτες του και να φτιάχνει το ψωμί του.Να είναι αυτόνομος από την τιμή του πετρελαίου κι από τα λίμιτ απ και λίμιτ ντάουν των χαμαιτυπείων που λέγονται χρηματιστήρια.

πηγη

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια