στέκεσαι πάλι εμπρός μου
Τη λύπη σου δωσ’ μου
Κλαις…
Τα δάκρυα ταιριάζουν μου λες
σ’ αυτούς που κλέβουν τις νύχτες
κι αντέχουν στις λύπες
Και…
μόνοι μας μείναμε οι δυο
ν’ αναζητάμε έναν κλέφτη
μες στον παγκόσμιο καθρέφτη
Τα μάτια σου είναι φωτιά
Μια λεπτομέρεια του κόσμου που καίει
Τα μάτια σου είναι εδώ
Και είναι η ψυχή μου που κλαίει
Σύνορα έβαλα στο μαύρο ουρανό
μα όλα τελειώνουν κι αρχίζουν με σένα
Με κοιτάς με τα μάτια που στάζουν βροχή
μα φωτιά με καλύπτει ολοένα
Ναι…
Λες πως τελείωσε εδώ
το έργο που μας αρέσει
κι όποιος μπορεί ας το μπορέσει
“Γεια”,
με χαιρετάς στη στροφή
απ’ το ψηλό σου μπαλκόνι
κι αυτό με πληγώνει
Κλαις…
Τα δάκρυα ταιριάζουν μου λες
σ’ αυτούς που κλέβουν τις νύχτες
κι αντέχουν στις λύπες
Σύνορα έβαλα στο μαύρο ουρανό
μα όλα τελειώνουν κι αρχίζουν με σένα
Με κοιτάς με τα μάτια που στάζουν βροχή
μα φωτιά με καλύπτει ολοένα
Πώς
στο κόκκινο φως
στάθηκες πάλι εμπρός μου…
0 Σχόλια